ถึงกระนั้น ในโลกการออกแบบปัจจุบันที่ตึกรามบ้านช่องเน้นหนักไปที่ความขรึมคลังและใช้สีดำเป็นหลักถือเป็นแนวทางใหญ่ (และมีการสอดแทรกแนวคิดที่แปลกประหลาดสักเล็กน้อยเช่นที่ Cosmic Latte) ก็ยังมีสถาปนิกผู้ซึ่งไม่เกรงกลัวการใช้สีสันอันหลากหลายแม้แต่น้อย วันนี้เราจะพาไปทำความรู้จักกับสถาปนิกชื่อดัง 7 คนที่ไม่เคยหวั่นในการแต่งแต้มสีลงไปบนงานของพวกเขา ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน
คนที่ 1 : Antoni Gaudi แอนโตนิโอ เกาดี้ (1852 – 1926)
เป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวางในฐานะหัวเรือใหญ่ของการเคลื่อนไหวทางศิลปะชื่อดังอย่าง Catalan Modernism และ Art Nouveau งานของเกาดี้มีความโดดเด่นด้วยการใช้การตกแต่งแบบดั้งเดิม เช่น กระจกสี เครื่องปั้น และ เหล็กดัด มาก่อให้เกิดรูปทรงที่แปลกประหลาด ซึ่งได้แรงบันดาลใจมาจากธรรมชาติ เทพปกรณัมและศาสนา ความชื่นชอบในสีของเขานั้นแสดงให้เห็นชัดในการไล่สีบนชั้นหลังคา อิฐและงานหินในงานอย่าง Casa Vicens, El Capricho, Casa Batllo, Park Guell และ Sagrada Familia และอื่นๆ อีกมากมาย
คนที่ 2 : Luis Barragán ลูอิส บาร์รากัน (1902 – 1988)
ถึงแม้ว่าสิ่งที่บาร์รากันทำคือการสาดสีที่แสนจะจัดจ้านและตรงกันข้ามกันใส่เข้าไปทั้งชั้น มันก็ไม่เคยจะทำให้อึดอัดเลย ถึงแม้ว่าจะมองดูในแสงอาทิตย์ฤดูร้อนของเม็กซิโกก็ตาม การใช้สีชมพูนวลกับส้มสดในมุมที่ถูกต้อง ทางเดินสีเหลืองแดด สีแดงสนิมที่พาดเข้าหาสีเทา สีเลือดหมูปื้นใหญ่ตัดกับสีฟ้าอ่อน กำแพงสีดอกไลแลคด้านหลังสีเขียวเข้มแบบต้นกระบองเพชร นี่เป็นเพียงส่วนหนึ่งของสีที่คุณจะได้เห็นในงานของบาร์รากัน ซึ่งเขาตั้งใจจับความหมกมุ่นใน ความเงียบสงบ ความใกล้ชิด และความประหลาดใจ จากวัฒนธรรมของภูมิภาคและภูมิทัศน์โดยรอบ
คนที่ 3 : Michael Graves ไมเคิล เกรฟส์ (1934 – 2015)
“ผมหลงรัก Borromini (ศิลปินอิตาลีในยุคบาโรคส์) และอยากให้เกิดความรุ่มรวยทางสถาปัตยกรรมแบบนั้นกับงานของผมบ้าง แต่ถ้าคุณต้องการทาสีขาวและทำให้แบนราบเรียบ จะเกิดประโยชน์อะไรล่ะ?” สถาปนิกชาวอเมริกันผู้โด่งดังจากการแหกกฏของการออกแบบสมัยใหม่ โดยการใช้สีที่ขี้เล่นและความกล้าหาญในงานที่เรียกกันว่า “หลังสมัยใหม่” ของเขา ดังตัวอย่างปรากฏในงานที่ St. Coletta School, Portland Building และ Dolphin Resort at Walt Disney World
คนที่ 4 : Theo Van Doesburg ธีโอ ฟาน ดุสแบร์ (1883 – 1931)
ศิลปินและสถานิกผู้เรียนรู้ด้วยตัวเอง และยังเป็นหนึ่งในคนสำคัญของขบวนการ De Stijl ดุสแบร์ประยุกต์แนวคิดของเขาเกี่ยวกับสีที่เต็มไปด้วยพลังบนพื้นที่ที่เขาออกแบบร่วมกับนักออกแบบคนอื่นๆ อย่างเช่นที่ พื้นผิวต่างระดับและพื้นระนาบในสถานที่จริงทำให้เขาสามารถเล่นกับการเปลี่ยนแปลงอารมณ์ของสี มุมที่ขัดแย้งกัน องค์ประกอบทั้งแนวตั้งและแนวนอน รวมไปถึงรูปทรงเรขาคณิต ซึ่งทั้งหมดนี้ใช้สีหลักซึ่งแสดงออกถึงความนามธรรมสุดโต่งและความไร้เดียงสา
คนที่ 5 : Peter Cook ปีเตอร์ คุก
“Kunsthaus กำลังขยิบตาให้กับเมือง Graz มันทำให้เกิดบรรยากาศอันเอิกเกริก ทางเข้าตรงยาวนั้นตามด้วยองค์ประกอบที่ยั่วเย้า ทางเดินเลื่อนที่กำลังนำคุณสู่สถานที่ที่คุณไม่รู้จัก ความลึกลับรอคอยอยู่ในความมืด พื้นที่ที่เต็มไปด้วยมนต์ขลัง” นี่ไม่ใช่โครงการของกลุ่ม Archigram (กลุ่มศิลปิน Avant Garde ชาวอังกฤษในยุค 80’s) ที่อยู่บนกระดาษ แต่มันคือศูนย์แสดงศิลปะสาธารณะของเมือง Graz ซึ่งออกแบบและควบคุมการสร้างโดย Peter Cook สถาปนิกชาวอังกฤษ เขาไม่เคยล้อเล่นเลยเมื่อพูดว่าเขาตั้งใจสร้างงานของกลุ่ม Archigram ให้เกิดขึ้นเป็นสถานที่จริง และเขาก็ทำได้เสียด้วย จากการใช้พาเลตต์สี และความขี้เล่นอันสุดโต่ง คุกไม่พยายามประณีประนอมเลยเมื่อเขาสาดสีจัดจ้านลงไปบนงานก่อสร้าง ซึ่งก็นับว่ามีเหตุผลอยู่หากคุณได้อ่าน piety of biscuit-beige และรู้ว่าเขาไม่ชอบใจสีที่จืดชืดมากขนาดไหน
คนที่ 6 : Richard Rogers ริชาร์ด โรเจอร์
เจ้าพ่อเทคโนโลยี ผู้เน้นการใช้งานเป็นหลัก และเต็มไปด้วยสีสัน คือคำจำกัดความของ Richard Rogers ซึ่งงานทุกชิ้นของเขาก็ยังคงทิ้งร่องรอยให้เห็นว่าสืบทอดมาจากงานที่ทำให้เขาโด่งดังอย่าง หากมองผ่านแวบแรก ตัวพิพิธภัณฑ์นั้นดูเหมือนนั่งร้านและกลุ่มท่อขนาดใหญ่ แต่ถ้ามองเข้าไปใกล้ ก็จะเห็นการใส่รหัสในสีอย่างพิถีพิถัน น้ำเงินสำหรับการระบายอากาศ เขียวสำหรับระบบปะปาและควบคุมไฟ เหลืองและส้มสำหรับระบบไฟฟ้า แดงสำหรับลิฟท์และทางเดิน ส่วนสีขาวถูกใช้เป็นตัวโครงสร้างและส่วนประกอบการระบายอากาศที่ใหญ่ที่สุด
คนที่ 7 : Ricardo Bofill ริคาร์โด โบฟิลล์
งานของสถาปนิกชาวสเปนหรือถ้าจะพูดให้ชัดก็คือโครงการบ้านที่มากมายอย่าง El Sargazo Apartments, Gaudi District, Kafka Castle, Xanadú และ La Muralla Roja มักจะถูกอธิบายว่าเหนือจริงหรือ “Escheresque” โบฟิลล์เก่งกาจในการใช้สีสำหรับโครงสร้างที่ซับซ้อนเหมือนเขาวงกต สร้างรูปลักษณ์ที่ชัดเจน สีอย่างแดงอมม่วงเหมือนดอก fuchsia แดงเลือดหมู สีฟ้า สีของถั่วปากอ้า สีคราม สีม่วงและสีส้ม ถูกนำมาใช้อย่างมากมายเพื่อสร้างรูปลักษณ์อันเข้มข้นและขัดแย้งกับภูมิทัศน์โดยรอบอย่างชัดเจน
SOURCE
https://www.archdaily.com/881169/7-architects-who-werent-afraid-to-use-color
